Μετά την ραδιοφωνική εκπομπή της 27ης Δεκεμβρίου 2005 του σταθμού Coast to Coast ΑΜ, κάποιοι ακροατές είχαν ερωτήσεις σχετικά με το τί θα έπρεπε να κάνουν για να προετοιμαστούν για το επόμενο υπερκύμα.   Ο Paul LaViolette (PL) προσπαθεί να απαντήσει σε μερικές από τις πιο κάτω ερωτήσεις.

Από ένα ηλεκτρονικό μήνυμα που έλαβε στις 29/12/2005:

<<Με μεγάλη ευχαρίστηση θυμήθηκα την εργασία σας στον ραδιοφωνικό σταθμό Coast to Coast ΑΜ.  Δεν είμαι ιδιαίτερος γνώστης της αστρονομίας αλλά διορθώστε με εάν κάνω λάθος.  Το υψηλό βόρειο γεωγραφικό πλάτος θα δεχθεί λιγότερη ευθεία ακτινοβολία γάμμα και κάποιο γεωγραφικό πλάτος καμία απολύτως.  Ας ξεχάσω την ιδέα να μετακομίσω στην Βραζιλία...>>

P L:    Είναι αλήθεια ότι το κέντρο του γαλαξία κρέμεται χαμηλά στο Βόρειο ουρανό.  Έτσι, οι ακτίνες γάμμα με κατεύθυνση από το κέντρο του γαλαξία που αγγίζουν τις τοποθεσίες του βόρειου ημισφαιρίου θα ήταν πιο αδύναμες μιας και θα είχαν να διαπεράσουν ατμόσφαιρα μεγαλύτερου πάχους.  Ακολουθώντας την αρχική έκρηξη, οι χαμηλότερης ταχύτητας κοσμικές ακτινοβολίες ηλεκτρονίων θα έφθαναν από όλες τις κατευθύνσεις.   Συνεπώς, σε όποιο ημισφαίριο και να έμενε κανείς δεν θα είχε σημασία εκτός από τις περιοχές κοντά στους πόλους όπου τα προστατευτικά γεωμαγνητικά πεδία των κοσμικών ακτινοβολιών είναι συνήθως χαμηλότερα και θα είχε μικρότερη προστασία.  Εάν σχεδιάζετε να μετακομίσετε στην Βραζιλία αυτό πιθανώς δεν θα ήταν λόγος για να αλλάξετε τα σχέδιά σας.

Εάν το υπερκύμα έρχονταν χωρίς προειδοποίηση, η πρώτη επίδραση θα ήταν σεισμική και τότε αυτό θα ακολουθείτο από εκρήξεις ακτίνων γάμμα και επιδράσεις ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων (EMP).  Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το τσουνάμι του 2004 ως παράδειγμα γι'αυτό το σκοπό, αν και μία έκρηξη πυρήνα αυτού του είδους που συζητάμε θα ήταν πολύ μεγαλύτερης κλίμακας.  Εάν μία παρόμοια ακολουθία επρόκειτο να συμβεί, τότε η παρουσία παγκόσμιων σεισμικών γεγονότων θα μας έδινε πιθανά μιας ή δύο ημερών προειδοποίηση για μια επικείμενη έκρηξη ακτίνων γάμμα.  Δυστυχώς, πολλοί θα είχαν χαθεί εάν ένα βαρυτικό κύμα προκαλούσε σεισμικές επιδράσεις χωρίς καμία προειδοποίηση.

<<Μπορείτε να υποθέσετε πόσα πόδια γης θα έπρεπε κάποιος να έχει μεταξύ του εαυτού του και της οπτικής γραμμής με το γαλαξιακό κέντρο για να επιζήσει από την έκρηξη ακτίνων γάμμα;>>

P L:     Δυστυχώς έχουμε λίγα δεδομένα αναφορικά με το πώς θα ήταν ένα υπερκύμα μιας και δεν έχουμε συναντήσει κανένα στη σύγχρονη εποχή.  Για να προβλέψουμε το μέλλον θα πρέπει να μελετήσουμε δείγματα αρχείων του πυρήνα των πάγων τα οποία μας λένε τί συνέβει στο παρελθόν.  Επί του παρόντος και κατά τη διάρκεια των περισσοτέρων μεσοπαγετωδών περιόδων, οι βομβαρδισμοί των υπερκυματικών κοσμικών ακτινοβολιών έχουν εκλείψει και κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου το Βηρύλλιο-10 παράγεται στην ατμόσφαιρα της Γης κυρίως από κοσμικές ακτινοβολίες πρωτονίων διαγαλαξιακής προέλευσης το οποίο αποτελεί το 99% της κοσμικής ακτινοβολίας που χτυπάει την Γη.  Κατά τη διάρκεια που ένα υπερκύμα περνάει το ηλιακό μας σύστημα, η συχνότητα παραγωγής Βηρυλλίου-10 ενισχύεται από την πρόσθετη εντατική ροή της Γαλαξιακής κοσμικής ακτινοβολίας ηλεκτρονίων που έρχονται από το κέντρο του Γαλαξία την οποία συνθέτει το εισερχόμενο υπερκύμα.  Αν και το υπερκύμα αρχικά αποτελείται από κοσμικές ακτινοβολίες πρωτονίων και ηλεκτρονίων όταν αναχωρεί από το Γαλαξιακό κέντρο, στο ταξίδι του μέσω του γαλαξία το αργοκίνητο πρωτόνιο (χαμηλός παράγοντας Lorentz) επιβραδύνεται, διασκορπίζεται και πιάνεται από το διαστρικό μαγνητικό πεδίο του Γαλαξία αφήνοντας μόνο την υψηλότερης ταχύτητας (υψηλός παράγοντας Lorentz) κοσμική ακτινοβολία ηλεκτρονίων να φθάσει ως ένας συμπαγής υπερκυματικός καταιγισμός.

   Παρόλα ταύτα, συγκρινόμενο με την κοσμική ακτινοβολία πρωτονίων, οι κοσμικές ακτινοβολίες ηλεκτρονίων είναι λιγότερο αποτελεσματικές στην παραγωγή Βηρυλλίου-10. Όμως, εάν το υπερκύμα είναι αρκετά έντονο (περιέχει ικανές εντάσεις εισερχόμενων κοσμικών ακτινοβολιών ηλεκτρονίων), θα είναι ικανό να αυξήσει την συχνότητα παραγωγής ατμοσφαιρικού Βηρυλλίου-10 πάνω από τη βασική συχνότητα της διαγαλαξιακής παραγωγής.  Θεωρώντας ότι οι εξάρσεις της συγκέντρωσης Βηρυλλίου-10 που βρέθηκαν στο τμήμα του παγετώνα του αρχείου πάγου καταδεικνύουν την παρελθούσα έκθεση της Γης στα υπερκύματα ηλεκτρονίων, μπορούμε να μετρήσουμε την ένταση των υπερκυμάτων από το μέγεθος αυτών των εξάρσεων.  Τότε συμπεραίνουμε ότι οι υπερκυματικές κοσμικές ακτινοβολίες είχαν ένα αποτέλεσμα παρόμοιο με αυτό που θα παραγόταν από την αύξησης κοσμικής ακτινοβολίας πρωτονίων από ένα συντελεστή 2 σε 4.  Η χαμηλότερη τιμή αυτής της περιοχής βασίζεται σε μετρήσεις Βηρυλλίου-10 που έγιναν σε δείγματα πάγου του Βοστόκ της Ανταρκτικής ενώ η υψηλότερη τιμή βασίζεται σε μετρήσεις Βηρυλλίου-10 που έγιναν σε δείγματα πάγου του Καμπ Σεντουρι της Γροιλανδίας.  Δεν έχουν γίνει πολλές μετρήσεις Βηρυλλίου-10 σε κομμάτια πάγου του αρχείου του Βηρυλλίου-10 συνεπώς αυτοί οι δείκτες δεδομένων είναι σχετικά εκτός χρόνου με την πάροδο των αιώνων ή σε κάποιες περιπτώσεις χιλιετιρίδων μεταξύ των διαδοχικών σημείων.  Είναι λοιπόν δυνατόν οι ερευνητές να έχουν χάσει κάποια γεγονότα που παράγουν συγκεντρώσεις εξάρσεων Βηρυλλίου-10 υψηλότερα από αυτά τα οποία βρίσκονται στο δείγμα του πάγου.

   Πάντως, η έκταση αυτών που συζητάμε γύρω από την κοσμική ακτινοβολία έχει περισσότερο να κάνει με την αύξηση του γενετικού ρυθμού μετάλλαξης από περιβαλλοντική έκθεση σε αντίθεση του να είναι ένα θανατηφόρο γεγονός.  Είναι πιθανόν στην κανονική μας ζωή να υποβαλλόμαστε σε μεγαλύτερο κίνδυνο όταν δεχόμαστε ακτίνες Χ στο στήθος ή κάνουμε υπερατλαντικά αεροπορικά ταξίδια κατά τη διάρκεια ηλιακών καταιγίδων. Έτσι, δεν νομίζω ότι είναι απαραίτητο να σκεφτόμαστε με τη λογική του σε πόσα πόδια μέσα στην γη μπορεί κάποιος να χρειαστεί να κρυφτεί για να προστατευτεί.  Αυτός ο τύπος σεναρίου θανατηφόρας Γαλαξιακής έκρηξης αναπτύχθηκε στο βιβλίο επιστημονικής φαντασίας του Fred και Geoffrey Hoyle με τίτλο Inferno.  Επίσης, πιο πρόσφατα, κάποιοι αστρονόμοι έχουν κάνει ανησυχητικές δηλώσεις που λένε ότι εάν τα κύματα ακτίνων γάμμα που πιάσανε να έρχονται από κάποιο μακρυνό γαλαξία είχαν συμβεί μέσα στον δικό μας γαλαξία τόσες πολλές χιλιάδες έτη φωτός μακρυά θα είχε αποστειρωθεί όλη η ζωή στην πλευρά που θα έβλεπε την έκρηξη.  Όμως, δεν νομίζω ότι αυτά τα σενάρια είναι πραγματικά για τα είδη των γεγονότων που πηγάζουν από τον δικό μας Γαλαξιακό πυρήνα τον οποίο η Γη υποβάλλεται κατά τη διάρκεια των τελευταίων αρκετών εκατομμυρίων ετών.  Εάν τέτοια γεγονότα είχαν συμβεί στα τελευταία 50.000 χρόνια, τα επίπεδα του άνθρακα 14 θα ήταν εκτός ορίων.  Αυτό δεν το βλέπουμε.

   Ένα πλήθος υπερκυματικών κοσμικών ακτινοβολιών θα ήταν στη μορφή κοσμικής ακτινοβολίας ηλεκτρονίων.  Αντίθετα από τις κοσμικές ακτίνες πρωτονίων, αυτά τα ελαφρύτερα στοιχεία διασκορπίζονται ευκολότερα από την ατμόσφαιρα της Γης και θα δημιουργούσαν ένα χαμηλής ενέργειας ηλεκτρονικό καταράκτη. Αυτή την χαμηλής ενέργειας βροχή θα την σταματούσε πιθανά μία τυπική οροφή σπιτιού.  Έτσι, παραμένοντας στο εσωτερικό ενός σπιτιού θα ήταν η καλύτερη στρατηγική για να αποφύγετε την έκθεση αυτή.

   Στην διατριβή μου η οποία είναι διαθέσιμη και σε ανανεωμένη μορφή CD ROM (etheric.com website), πήρα σαν πρότυπο ένα αρκετά μεγάλο υπερκυματικό γεγονός που συνέβει στο τέλος του τελευταίου παγετώνα.  Εκεί συμπέρανα ότι το υπερκύμα θα είχε απελευθερώσει ραδιενεργή δόση γύρω στα 4 Roengten ανά έτος, που συγκρίνεται με τη μέγιστη επιτρεπτή δόση έκθεσης για τους ανθρώπους και πέντε φορές με τη μέγιστη επιτρεπτή δόση για έγκυες γυναίκες.  Αυτό το είδος της έκθεσης θα είχε ως αποτέλεσμα το διπλασιασμό του ρυθμού των μεταλλάξεων στη τη διάρκεια ζωής ενός ανθρώπου.

 Ο βομβαρδισμός κοσμικής ακτινοβολίας θα κατέστρεφε τελικά την ζώνη του όζοντος της Γης και αυτό θα δημιουργούσε έναν δευτερεύοντα κίνδυνο έκθεσης σε ηλιακή υπεριώδη ακτινοβολία.  Αυτό θα αποτελούσε μεγαλύτερο κίνδυνο από την άμεση επίδραση του υπερκύματος στην γενετική μετάλλαξη.

<<Μπορείτε να μου πείτε πόσο διαρκεί η έκρηξη ακτίνων γάμμα; Ώρες;  Ημέρες; Εβδομάδες;>>

P L:    Παίρνοντας την έκρηξη ακτίνων γάμμα του Δεκεμβρίου του 2004 ως παράδειγμα, η φωτεινότερη που συνέβει στις τελευταίες δεκαετίες στο παρελθόν, αυτή εξασθένησε από την μέγιστη έντασή της σε περίοδο πέντε λεπτών. Η έκρηξη αυτή δεν προήλθε από έναν Γαλαξιακό πυρήνα.  Έτσι είναι δύσκολο να γενικεύσουμε για μία Γαλαξιακή έκρηξη πυρήνα.  Παρόλα αυτά, φαντάζομαι ότι μία έκρηξη ακτίνω ν γάμμα από τον πυρήνα δεν θα διαρκούσε για πάνω από 10 λεπτά πριν εξασθενήσει.  Το συνολικό υπερκυματικό γεγονός κοσμικών ακτίνων θα διαρκούσε από εκατό μέχρι αρκετά χιλιάδες χρόνια.

<< Μήπως το πάχος του 'μαύρου ορίζοντα' στο αρχαιολογικό γεωλογικό στρώμα δίνει κάποια ιδέα [σχετικά με το μήκος της έκρηξης ακτίνων γάμμα];  Υποθέτω ότι παγκόσμιοι σεισμοί σημαίνουν –πήγαινε στην κοντινότερη σπηλιά.>>

P L:    Ο 'μαύρος ορίζοντας' (Usselo Horizon) που συζήτησα στον σταθμό Coast to Coast περιγράφεται στην 2005 έκδοση του Γη Πυρόβλητος.  Η μεγάλη πυρκαγιά που προκάλεσε αυτόν τον ορίζοντα (~12.900 χρόνια πριν) δεν παράχθηκε από μία έκρηξη ακτίνων γάμμα του πυρήνα του Γαλαξία αλλά μάλλον το πιο πιθανόν είναι ότι προκλήθηκε λόγω μιας γιγαντιαίας έξαρσης ηλιακών εκρήξεων coronal mass ejection (CME) τόσο ισχυρή που υπερφόρτισε το μαγνητικό πεδίο της επιφάνειας της Γης και ήρθε σε επαφή με την επιφάνεια της Γης. Έχω προτείνει ότι αυτό το ηλιακό γεγονός είναι υπεύθυνο για την εξαφάνιση των μεγάλων θηλαστικών της Πλειστοκαίνου περιόδου και για τις ιστορίες μεγάλων πυρκαγιών/πλημμυρών που βρίσκονται στους αρχαίους μύθους. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στην διατριβή: Αποδείξεις για μία Ηλιακή Αιτία της Μαζικής Εξαφάνισης στην Πλειστόκαινο Περίοδο. Πιστεύω ότι οι θρύλοι που λένε ότι οι πρόγονοί μας βρήκαν καταφύγιο στις σπηλιές αναφερόντουσαν σε αυτό το γεγονός της έξαρσης των ηλιακών ακτίνων και όχι σε μία απρόβλεπτη έκρηξη ακτίνων γάμμα. Υπήρξαν και άλλα ηλιακά γεγονότα υπερθέρμανσης/παγετού ή πλημμυρών του πλανήτη πριν και μετά το έτος 12.887 πριν το 2.000 ηλιακό πρωτονικό γεγονός (SPE) το οποίο μπορεί επίσης να είχε εμπνεύσει θρύλους καταστροφής αλλά δεν ήταν τόσο μεγάλοι όσο αυτός.  Αυτή η ακραία εξαφάνιση συνέβη αρκετά χιλιάδες χρόνια μετά το υπερκύμα ήταν ήδη σε εξέλιξη.    Μιας και ο ήλιος τώρα δεν βρίσκεται κοντά στο επίπεδο της επιδείνωσης που προηγήθηκε αυτής της μαζικής εξαφάνισης, δεν θα απειλούμασταν στην παρούσα περίοδο από κάποια παρόμοια κατάσταση.   Τέτοια υπερ ηλιακά πρωτονικά γεγονότα γίνονται ανησυχητικά μόνο όταν το υπερκύμα έχει σπρώξει κοσμική σκόνη στο ηλιακό σύστημα και έχει προκαλέσει την επιφάνεια του Ήλιου να γίνει προοδευτικά όλο και πιο ενεργός, πιθανόν πάνω σε μία κλίμακα χρόνου εκατονταετιών έως χιλιετιών.

<<Εάν κάποιος έμενε σε κλειστό χώρο κατά τη διάρκεια της ημέρας, τότε το όζον δεν ήταν θα άμεσο πρόβλημα.  Εάν κάποιος έμενε κάτω από τη γη (10 πόδια;) όταν ο πυρήνας ήταν στον ουρανό θα ήταν ικανός να σωθεί.  Θα έπρεπε να υπήρχαν μερικές ώρες μέσα στην περίοδο των 24 ωρών όπου θα ήταν ασφαλές να βρίσκεσαι έξω για να ψάξει για τροφή και να κυνηγήσει.>>

P L:    Κρίνοντας από το παρελθόν της Γης, αμφιβάλω ότι η επόμενη Γαλαξιακή έκρηξη πυρήνα ακτίνων γάμμα θα προκαλέσει βλάβη από κοσμική ακτινοβολία που να πλησιάζει αυτό που συνέβη 12.887 έτη πριν το 2000 ηλιακό πρωτονικό γεγονός.  Φαντάζομαι ότι οι άνθρωποι της εποχής των πάγων θα είχαν λάβει προειδοποίηση γι'αυτό το ηλιακό πρωτονικό γεγονός SPE μιας και η ηλιακή δραστηριότητα θα αυξάνονταν προοδευτικά.

Η ηλιακή βλάβη που θα ήταν περισσότερο απειλητική κατά τη διάρκεια του αρχικού σταδίου της έλευσης του υπερκύματος θα ήταν αυτή που θα προκαλούσε τη σταδιακή καταστροφή του στρώματος του όζοντος της Γης με τα επακόλουθα υψηλά επίπεδα υπεριώδους ακτινοβολίας που θα διαπερνούσαν.  Όπως γνωρίζετε, αυτό είναι υπαρκτό πρόβλημα σε κάποια νότια τμήματα της Αυστραλίας και της Χιλής.  Πραγματικά, μένοντας μακρυά από τον Ήλιο κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας φάσης θα ήταν ενδεδειγμένο.

Από ένα ηλεκτρονικό μήνυμα που έλαβε στις 28/12/2005:

<<Ακουσα ένα μέρος από το πρόγραμμα της Τρίτης στον Coast to Coast με τον George Noory και αυτό ήταν αρκετό για να φοβηθώ τόσο ώστε να σκέφτομαι να αρχίσω να χτίζω ένα υπόγειο καταφύγιο.  Δυστυχώς, είχαμε ένα καταφύγιο για βόμβες (τέλη του 50) αλλά το χαλάσαμε εδώ και ένα χρόνο σκεφτόμενοι ότι ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση για να αντέξει μια πυρηνική βόμβα.  Δεν είχα ιδέα εκείνη την στιγμή ότι υπήρχαν άλλα πράγματα να φοβηθώ για τα οποία το καταφύγιο θα μας είχε βοηθήσει.  Τώρα σκέφτομαι είτε να σκάψω το παλιό καταφύγιο ή να χτίσω ένα καινούριο.  Μήπως γίνομαι πολύ απαισιόδοξος ή πολύ προσεκτικός;>>

P L:    Σχετικά με το να χτίσετε ένα νέο καταφύγιο για βόμβες θα έλεγα ότι δεν υπάρχει τέτοια ανάγκη προς το παρόν. Όσον αφορά του εάν υπάρχει ανάγκη ενός καταφυγίου από μία έντονη πυρηνική ακτινοβολία, μία επίθεση τρομοκρατών θα μπορούσε να αποτελέσει μεγαλύτερη απειλή.  Όταν είπα στον Coast to Cost ότι το υπερκύμα θα έφερνε ένα ηλεκτρομαγνητικό κύμα (EMP) παρόμοιο με μία υψηλού ύψους (high altitude) πυρηνική έκρηξη δεν ενοούσα ότι το υπερκύμα θα έφερνε ιονισμένες κοσμικές ακτινοβολίες όμοιες με κάποια κοντινή πυρηνική έκρηξη, π.χ. όμοια με κάποια που μπορεί να φέρει μία θανατηφόρα δόση ραδιενέργειας.  Μία υψηλού ύψους (ηhigh altitude) πυρηνική έκρηξη όπως η έκρηξη Starfish, η οποία έγινε στον Ειρηνικο/Ωκεανό σε ύψος γύρω στα 450 χιλιόμετρα δεν θα είχε δημιουργήσει αρκετή εδαφική ραδιενέργεια μιας και τα υψηλής ενέργειας σωματίδια της παγιδεύτηκαν στο μαγνητικό πεδίο της Γης. Αλλά τα ηλεκτρομαγνητικά του κύματα ήταν ικανά να προκαλέσουν διακοπή ηλεκτρικής ενέργειας στα νησιά της Χαβάης 1.500 χιλιόμετρα μακρυά.  Αυτό το αναπτύσω στην διατριβή μου που βρίσκεται στο CD ROM.  Η αναφορά μου σε αυτήν την υψηλού ύψους πυρηνική έκρηξη έγινε σε σχέση με τις επιδράσεις των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων τα οποία μπορεί να σχετίζονταν με την κανονική άφιξη ενός υπερκύματος και τα οποία θα μπορούσαν να δώσουν τη χαριστική βολή στη λειτουργία των δορυφόρων, να υπερφορτίσουν το δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας και να καταστρέψουν την λειτουργία των ηλεκτρονικών ημιαγωγικών συσκευών.

   Όσο για το υπερκύμα, η ατμόσφαιρα της Γης θα μπορούσε να εμποδίσει περισσότερη ραδιενεργή κοσμική ακτινοβολία που θα έφθανε από ένα υπερκύμα.  Θα υπήρχε επίσης ένα στοιχείο πρωτονίου που θα σχετίζοταν με την αρχική άφιξη του υπερκύματος και των συσχετιζόμενων εκρήξεων ακτίνων γάμμα. Αυτό θα ήταν περισσότερο ανησυχητικό από την άποψη της ραδιενεργής βλάβης μιας και θα μπορούσε να διαπεράσει εύκολα την ατμόσφαιρα.  Αλλά όπως σημείωσα παραπάνω, δεν βλέπω τα επίπεδα να παράγουν μία σημαντική απειλή. Και κάποιος θα μπορούσε να προστατευτεί από τη χαμηλής ενέργειας βροχή των ηλεκτρονίων απλά μένοντας σε κλειστό χώρο.

   Παρόλα αυτά, κάποιοι πρέπει πραγματικά να βρίσκουν ανησυχητικές τις διαδόσεις των μυστικών προγραμμάτων που πραγματοποιούνται από την "σκοτεινή κυβέρνηση" όπου σκάβουν υπόγειες σύραγγες και κατοικίες προφανώς για να δώσουν άσυλο σε ένα μέρος του πληθυσμού στην περίπτωση μιας μελλοντικής καταστροφής.  Οι περισσότερες από αυτές τις ιστορίες που κυκλοφορούν στο ίντερνετ είναι δύσκολο να τις επιβεβαιώσουμε χωρίς περισσότερες πληροφορίες.  Αλλά ας υποθέσουμε ότι αυτές οι ιστορίες είναι αληθινές. Αυτά τα υπόγεια καταφύγια έχουν φτιαχτεί για μία πιθανή πυρηνική επίθεση ή για κάποια φυσική καταστροφή που έρχεται από το διάστημα;  Εάν το τελευταίο είναι αληθινό μήπως η "σκοτεινή κυβέρνηση" ξέρει κάτι που εμείς δεν ξέρουμε;  Μήπως έχουν εκ των έσω πληροφορίες που έχουν αποκτηθεί μέσω πιθανής επαφής με εξωγήινους ότι κάποιο καταστροφικό γεγονός είναι επικείμενο και αυτές οι υπόγειες κατοικίες θα είναι απαραίτητες για μελλοντική επιβίωση;   Σχετικά με την παρούσα συζήτηση για τα υπερκύματα η ερώτηση που γεννάται είναι: πρόκειται ένα υπερκύμα να φθάσει και θα είναι τέτοιας αρχικής υψηλής έντασης που θα πρέπει οι άνθρωποι να προστατευτούν σε υπόγεια καταφύγια;  Η απάντησή μου ως επιστήμονας θα ήταν να κοιτάξουμε ότι γνωρίζουμε, δηλαδή να κοιτάξουμε τί έχει καταγραφεί στο παρελθόν και κρίνοντας σε αυτή τη βάση θα έλεγα ότι η πιθανότητα απρόβλεπτης άφιξης μιας απειλητικής για τη ζωή υπερκυματικής βλάβης κοσμικής ακτινοβολίας είναι μάλλον μακρυνή. Αλλά θα μπορούσα να κάνω λάθος.  Δυστυχώς, δεν βλέπω πολλούς από τους επιστήμονες συναδέλφους μου να κοιτάνε αυτό το θέμα.

Από ένα ηλεκτρονικό μήνυμα που έλαβε στις 26/12/2005 πριν την συνέντευξη:

<<Θα μπορούσατε σας παρακαλώ να μας δώσετε έναν αριθμό (εύρος σε έτη) που να αντιπροσωπεύει στατιστικά το πιό σημαντικό παράθυρο για την επόμενη έκρηξη ενέργειας από τον γαλαξιακό πυρήνα βασιζόμενος σε δεδομένα από παρατηρήσεις ιστορικών δεδομένων;>>

P L:    Μία συντηρητική προσέγγιση θα ήταν ότι υπάρχει μια πιθανότητα 90% ένα υπερκύμα να φτάσει στα επόμενα τετρακόσια χρόνια.  Δεν μπορώ να αποκλείσω την πιθανότητα ότι κάποιο θα έφθανε κοντά στον χρόνο του τέλους του ημερολογίου των Μάγια το 2012 όπως μερικοί διακηρρύσουν.  Και άλλοι έχουν αισθανθεί ότι ένα καταστροφικό γεγονός μπορεί να συμβεί νωρίτερα.  Έρευνες από τη μάζα του Γαλαξιακού πυρήνα (Τοξότης Α) δείχνουν ότι ο πυρήνας συνεχίζει την παρούσα ήσυχή του κατάσταση.  Εάν αυτή η ήρεμη κατάσταση φθάσει χωρίς προειδοποίηση στο τέλος της αυτό δεν μπορώ να το πω.  Αυτό που μπορώ να κάνω επί του παρόντος είναι να μιλήσω για μελλοντικές πιθανότητες κοιτάζοντας τί συνέβει στο παρελθόν.  Η μελέτη του παρελθόντος δείχνει ότι έχουμε ήδη καθυστερήσει να βιώσουμε ένα μικρό γεγονός, σαν αυτό που συνέβη με τις εκρήξεις που είχαν ως αποτέλεσμα τις αποβολές 14 αερίων που ξεκίνησαν από το Γαλαξιακό κέντρο τα τελευταία 5.300 χρόνια. Έχουν περάσει 700 χρόνια από το τελευταίο γεγονός και μόνο σε δύο περιπτώσεις υπήρξε πάροδος χρόνου μεταξύ των δύο γεγονότων μεγαλύτερος από αυτόν.  Εάν το επόμενο γεγονός θα είναι ένα μικρό υπερκύμα (έντασης 1) ή ένα μεγαλύτερο σε κλίμακα γεγονός (έντασης 3 ή 4) είναι δύσκολο να πούμε. 

   Όταν αναφερόμαστε σε γεγονότα του παρελθόντος βοηθάει να χρησιμοποιήσουμε μια κλίμακα έντασης όπως αυτή που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τις δυνάμεις των σεισμών και των ανεμοστρόβιλων.  Παρόλα αυτά, μιας και δεν έχουμε δεδομένα πραγματικού χρόνου, τέτοια κλίμακα είναι κατανοητό να είναι πολύ ποιοτική.  Θα μπορούσαμε να κατατάξουμε την δριμύτητα των Γαλαξιακών υπερκυμάτων όπως παρουσιάζεται παρακάτω:

Κατάταξη Γαλαξιακών Υπερκυματικών Γεγονότων

Ένταση 1:  Μια υπερκυματική έκρηξη κοσμικής ακτινοβολίας που δεν είναι ανιχνεύσιμη πάνω από τα επίπεδα κοσμικού υποβάθρου αλλά μεταφέρει στην προμετωπίδα του εκρήξεις ακτίνων γάμμα και δυνατού βαρυτικού κύματος.  Αυτό πιθανόν να δημιουργούσε σεισμικές επιδράσεις και επιδράσεις ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων EMP ισχυρότερες από αυτές του σεισμού και της έκρηξης ακτίνων γάμμα του Δεκεμβρίου του 2004.

Ένταση 2:  Μία μικρής διάρκειας υπερκυματική έκρηξη κοσμικής ακτινοβολίας που παράγει μία μέτρια αύξηση πάνω από τα επίπεδα του κοσμικού υποβάθρου και μία επουσιώδη κλιματική διαταραχή.  Αυτό θα ήταν παρόμοιο με τα γεγονότα που συνέβησαν 5.300 χρόνια πριν, τα οποία δημιούργησαν κατά προσέγγιση μία 50% αύξηση στα επίπεδα της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου για περίοδο περίπου εκατό έως διακοσίων ετών.  Αυτό έφερε ως αποτέλεσμα κάποια παροδική κλιματική αλλαγή όπως χιονοθύελλες αλλά δεν ήταν αρκετά δυνατή ώστε να διαταράξει το κλίμα από την παρούσα μεσοπαγετώδη φάση του.

Ένταση 3:  Μία μακράς διάρκειας υπερκυματική έκρηξη κοσμικής ακτινοβολίας που παράγει μία μείζονα αύξηση στα επίπεδα κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου, διπλασιάζει το επίπεδο του υποβάθρου, διαρκεί αρκετά εκατοντάδες με χιλιάδες χρόνια και εγχύει διαγαλαξιακή κοσμική σκόνη σε επαρκείς ποσότητες ώστε να αποσταθεροποιήσει το κλίμα εγκαινιάζοντας μία περίοδο ανάπτυξης παγετώνα.  Παραδείγματα θα ήταν τα γεγονότα που ξεκίνησαν την περίδο παγετού βαθμίδας 5-d περίπου 110.000 χρόνια πριν ή βαθμίδας 4 γύρω στα 70.000 χρόνια πριν.

Ένταση 4:  Μία μεγαλύτερης διάρκειας υπερκυματική έκρηξη κοσμικής ακτινοβολίας ικανή να αυξήσει τα κοσμικά επίπεδα από ένα συντελεστή 2 σε 4 πάνω από το επίπεδο του υποβάθρου και να διαρκέσει αρκετές χιλιάδες χρόνια με εγχύσεις σκόνης μέσα στο ηλιακό σύστημα που θα διαρκούσε αρκετά ώστε να ενεργοποιήσει τον Ήλιο σε μία κατάσταση παρατεταμένης ηλιακής δραστηριότητας.  Ένα τέτοιο γεγονός θα προκαλούσε κλιματικές επιδράσεις περισσότερο ακραίες από ένα υπερκύμα Έντασης 3, αρκετό για να ξεκινήσει μία περίοδο υπερθέρμανσης του πλανήτη που θα τερμάτιζε μία εποχή παγετώνων ή θα προκαλούσε μια θερμότερη περίοδο.   Παραδείγματα θα ήταν τα υπερκυματικά γεγονότα που τερμάτισαν την Ιλινοική περίοδο παγετώνων (έντασης 6) γύρω στα 130.000-140.000 χρόνια πριν ή αυτά που τερμάτισαν την περίοδο των παγετώνων στο Ουισκόνσιν γύρω στα 16.000-10.000 χρόνια πριν, με το πιο πρόσφατο να επιταχύνει την εξαφάνιση της Πλειστόκαινου περιόδου. Ένα άλλο γεγονός γύρω στα 34.000-37.000 χρόνια πριν συνέβη γύρω στην περίοδο της εξαφάνισης του ανθρώπου του Νεάντερνταλ.

Paul LaViolette

Πατήστε εδώ για να διαβάσετε τις απαντήσεις στις ερωτήσεις για τις Βαρυτικές Επιδράσεις του Γαλαξιακού Πυρήνα